Cape Horn

Fragman hakkındaki düşüncelerim için –>

Bu kesinlikle izlediğim en ama en kötü dönem filmi olabilir. Bir Jane Austen romanı uyarlaması olmasını geçiyorum, herhangi bir romandan uyarlama olma olasılığını geçiyorum, bunun dönem filmi olarak adlandırılmasını bile dönem filmlerine hakaret sayıyorum.

Önceki yazımda belirtmiştim. Fragmandan çok bir beklentim oluşmamıştı ama bu kadar berbat olabileceğini düşünmemiştim doğrusu.

Karakterlerin romandakiler ile farklı çizilmesi bir yana, romanda karakterlerin gizli kalmış düşüncelerini veya yorumlarını yüksek sesle ifade etmeleri (Anne Elliot’ın yeni tanıştığı insanlar arasında kız kardeşinin kocasının önce ona evlenme teklif etmiş olduğunu ortaya söylemesi, Frederick Wenthworth’dan bahsederken ‘o benim ex’im’ gibi inanılmaz kabalıkta ve dönemle alakasız yorumlar veya kameraya bakarak imalı gülüşlerin banallığı) filmi bana zor bitirtti.

Anne Elliot’un sürekli şarap şişelerini yanında taşıyarak, içerek dolaşması, saçı başı dağınık, ben kimseyi takmıyorum tarzı, gittikleri sahil kasabasında sabah sabah yalın ayak kumsalda bulunup, bir de elbiseleri ile denize girmesi… Daha böyle saçma sapan, dönem dizisi desen, dönem belli değil, modern uyarlama desen, filmin kalan yarısındaki insanlar gayet dönem tipi kıyafetlerde olan, ne idüğü belirsiz bir berbatlıkta.

İkna için en az iki tane mükemmel uyarlama varken, bu film tam bir rezillik olmuş. Hatta Modern Persuasion ismiyle günümüze uyarlanmış film versiyonu bile bunu ezer geçer. Çok daha samimi ve sevimli idi o film.

Ben Jane Austen arşivim için izledim. İzlemeye kararlı iseniz çok kötü olma olasılığını kabullenerek izleyin. Daha az acı çekiliyor. Herhalde bir daha tekrarına kesinlikle bakmayacağım tek dönem filmi bu olabilir. Bir filmin ‘ah şu sahnesi de çok güzeldi ama’ diyebileceğin hiç mi bir sahnesi olmaz. Yok! Hatta birisi elime makas verse, montajda kesip biçsem, tahammül sınırlarımı koruyacak olursam 15 dakikaya indirebilirim filmi sanırım.

Filmi izlemeden önce Letterboxd’ de bir yorum okumuştum. Yazan kişi okumuş olduğu bir tweet’i filmi izlerken aklından çıkaramadığını yazmış. Anne Elliot karakterini canlandıran oyuncu Dakota Johnson’un yüzünün iphone’u görmüş bir kadın yüzü olduğu şeklinde bir tweet. Gerçekten de Dakota Johnson her ne kadar güzel bir kadın olsa da, bir dönem dizisine uygunluğu tartışılır hele ki İkna romanına uygunluğu… Bir de filmde romandakinden farklı olarak kaşı gözü oynayan, lafını esirgemeyen, ne düşündüğünü, karşısındaki adamı çekici bulması da dahil, haldur huldur söyleyen bir karakter haline getirilmiş bir Anne Elliot hiç olmamış.

Diğer karakterlerin de canlandırılışı o kadar kötü ki. Şu iyi olmuş diyebileceğim hiçbir ana karakter yok. Kaptan Wenthworth’un karizması yerlerde, güya kurnaz tilki Mr. Elliot’un manasız dobralığı itici, baba Elliot’un ise salaklık seviyesindeki aptalca hareketleri ise tahammül edilebilir değil.

Yazık. Kim bilir ne kadar para harcamışlardır böyle bir uyarlamaya. Birazcık, az birazcık, eli yüzü düzgün olsaymış. Romanın adını da kirletiyor. Umuyorum ki Netflix çocukları sadece bunu izleyip İkna romanı ile ilgili vasat düşüncelere kapılmazlar. Eh kapılırlarsa da kendi kayıpları…

© Site içerisinde yazıların tüm hakkı saklıdır.